Нашата мизерија и Константинопол!

Градот во чие заземање нашите имале битна улога. На неколку начини. Јаничарите кои биле од нашите деца први се искачиле на ѕидините. Српскиот кнез Лазар (или син му) учествувал со цела чета храбри и добро оклопени витези христијани, а таму биле и другите вазали од Влашко. Моите Саси, од Осоговијата, кои како рудари биле експерти за експлозив ги минирале ѕидините и копале подземен тунел под зидот. За среќа, Византија имала најмено Сас од Германија, кој почнал да копа од другата страна, се нашле на пола пат, и овие нашите биле испотепани како глувци. Клучен за освојуванјето бил моделот на голем топ, кој некој христијанин Маџар му го продал на Мехмед Освојувацот откако не добил добра цена од Византија. Предавството на Венеција, која што нејќела да помогне со флотата, зашто Мехмед им гарантирал исти дури и поголеми привилегии, и на геновјанската колонија Пера, карши Константинопол (денесно Фенербахче),кои се држеле неутрално и нејќеле да го спречат продирањето на турската флота меѓу Босфорот и Златниот Рог. На францускиот крал му било поважно да си ја шири територијата и да конфискува имоти од исечени еретици, отколку да тргне во новкрстоносен поход.
Нашиот придонес ќе бил и поголем, ама за среќа старите турски вазали, Крале Марко и Константин Драгаш одамна ги имале дадено своите животи за Османлиската кауза. На наши простори имало само две непокорени територии. Две години по Константинопол паѓа Нојберг, односно Ново Брдо, а Турците ги исекле сите првенци оти дал отпор градот. А по природната смрт на Горгија Кастриот, неговата земја е освоена а населението потурцено за казна.
Оние што се покориле, поклониле, сабјата ниту ги исекла, ниту ги потурчиле, ниту ги расселиле. Останале да си ја исповедаат својата вера и да си зборуваат на својот јазик.
Сасите си ја перат совеста подоцна, со Карпошевото востание, по кое ги разбиваат и ништат и тоа е крај за нивното етничко присуство во Македонија.

Затоа ми е малку огавна оваа мистификација на покорните (не покорените!), оваа глорификација на битката изгубена пред 557 години.

Но како што сведочи Константин од Островица, пишман јаничар, нормално било приклонувањето кон Османлиите зашто нивниот феудален систем на вредности, што ќе рече на меритократија, а не на врски и непотизам бил супериорен во однос на христијанскиот.